S’inspirant des ready-mades de Marcel Duchamp, l’artiste italien Piero Manzoni, pionnier de l’art conceptuel, propose dans les années soixante de vendre des boites de conserves contenant... du caca ! Mais au-delà de la provoc, une question se pose: qu'achète t-on au fond quand on achète de la merde d'artiste en boîte?
El artista italiano Piero Manzoni, pionero en el arte conceptual, tuvo la idea, en los años sesenta, de vender latas que contenían... ¡caca! Pero más allá de la provocación, surge una pregunta: ¿qué compras realmente al adquirir una lata con las heces del artista?
Inspiriert von Marcel Duchamp verkaufte der italienische Künstler und Konzeptkunst-Pionier Piero Manzoni in den 60er Jahren Konservendosen, die gefüllt waren mit … Kacke. Doch hinter der Provokation steht auch eine berechtigte Frage: Was kauft man eigentlich, wenn man die Scheiße eines Künstlers in einer Dose kauft?
Inspired by Marcel Duchamp, the Italian artist Piero Manzoni sold tins of his own poop, the price of which was indexed to gold. Was he making fun of the art world? And what would drive somebody to buy it?
Od 20 lat artyści zajmują się najbardziej uniwersalną materią – naszymi odchodami. Najlepszy dowód: niekończąca się popularność emotikony z kupą. Jednak ta jelitowa estetyka ma pioniera: Piera Manzoniego, plastyka znanego z poetyckich dzieł. W 1961 r. pokazał „Merda d’artista” ("Gówno artysty"), kolekcję 90 małych puszek wypełnionych swoimi odchodami, które wystawił za odpowiednik ich wagi w złocie.
Piero Manzoni, pioniere dell’arte concettuale, fece parlare di sé nel 1961 mettendo sul mercato la sua… cacca in scatola, indicizzandone il prezzo sul valore dell’oro. Al di là della provocazione, cosa significa esattamente acquistare una “Merda d’artista”? Agli occhi di chi lo possiede, che valore può avere un oggetto d’arte che ha le sembianze di un contenitore di escrementi?
