Stef en zijn vrouw Audrey zijn nieuwkomers in Andalusië, samen met duizenden vluchtelingen die vanuit Afrika per boot Spanje bereikten afgelopen zomer. In Spanje proberen ze aan een nieuwe toekomst te bouwen. Maar kun je je ergens anders settelen als je eigen land in puin ligt? En hoe kijken ze in Andalusië tegen nieuwkomers aan? Zijn ze welkom?
Twee belangrijke waardes in Andalusië zijn ‘flamenco’ en ‘familie.’ Ze zijn enorm verbonden met elkaar. Stefs schoonfamilie komt door de onrust in Nicaragua ook naar Spanje. Op het grootste flamenco festival van zijn nieuwe woonplaats bereidt Stef zich voor op de komst van zijn schoonfamilie. Hij onderzoekt de betekenis van Flamenco. En hoe denken de Andalusiërs over samenwonen met je schoonfamilie?
Het moment van schrijven is 20 november, de week waarin Spanje het overlijden van dictator Franco viert. Dat verleden lijkt nog niet verwerkt, want veel van wat er is gebeurd, werd jarenlang verzwegen. De verhalen die Stef oprakelt doen hem bijzonder veel aan de dictatuur van Daniel Ortega in Nicaragua denken. Dezelfde soort repressie, dezelfde soort verdeeldheid. Want als het over Franco gaat lijkt heel Spanje weer met elkaar overhoop te liggen.
Andalusië is de regio met de meeste scheidingen van Spanje. Stef vraagt zich af hoe dit komt en wat voor de Andalusiërs een goede reden is om uit elkaar te gaan. Ondertussen zit Stef al acht maanden in Andalusië en is de situatie in Nicaragua onveranderd gebleven. Stefs schoonmoeder is terug gevlogen. Voor Stefs schoonvader is het nu te gevaarlijk om terug te keren. Dat zou je ook een soort van scheiding kunnen noemen…
Met brieven over de paasweek lijkt Stef eindelijk het favoriete onderwerp van de Andalusiërs te pakken te hebben. De ‘semana santa’ wordt in volle glorie gevierd. Omdat de verkiezingen voor de deur staan, kan Stef de verleiding niet onderdrukken om ook te vragen of kerk en staat in Spanje niet teveel met elkaar verbonden zijn. Maar die brieven beantwoorden de Andalusiërs liever niet.
Na een jaar Andalusië, en 385 brieven verder, rijst voor Stef en Audrey de vraag of ze terug naar Nicaragua moeten of nog beter even kunnen blijven. Andalusië is een veilige haven, maar voelt nog niet als thuis. Stef vraagt zich af wat daar voor nodig is. Werk voor Audrey? Een toekomstperspectief? En hoe denken de Andalusiërs zelf over hun toekomst?