Jan Leyers onderzoekt hoe arm en rijk wereldwijd omgaan met de groeiende ongelijkheid. Op papier zijn alle mensen op onze planeet gelijk, maar in de praktijk leven ze in extreem verschillende sociale omstandigheden. Tussen haves and have-nots gaapt een diepe kloof, die bovendien steeds dieper wordt. Jan Leyers zoekt uit hoe mensen met deze vaak spectaculaire ongelijkheid omgaan. Hoe armen het hoofd boven water proberen te houden en rijken hun geprivilegieerde situatie met ideologische en religieuze theorieën proberen te rechtvaardigen. Waarom zo weinig armen tegen de stuitende verschillen in opstand komen en zoveel rijken onverschillig de andere kant opkijken.
In de tijd van de Apartheid waren de dingen in Johannesburg simpel: wie rijk was, was blank; wie arm was, was zwart. Maar hoe liggen de kaarten vandaag in het democratische Zuid-Afrika? Is het echt zo dat huidskleur niet langer je plaats op de maatschappelijke ladder bepaalt? Jan Leyers verbroedert met de Eagles Bikers, een motorclub die uitsluitend uit succesvolle zwarte middenklassers bestaat, en rijdt met hen naar Soweto. Daar blijken de herinneringen aan het gehate regime nog springlevend. In het nieuwe Zuid-Afrika gaan velen erop vooruit maar tegelijk neemt het aantal armen schrikbarend toe. Leyers brengt een bezoek aan de grootste sloppenwijk van Johannesburg, Diepsloot. Hier verkeert de bevolking in onmenselijke omstandigheden. Haat en wrok hangen tastbaar in de lucht. Om te weten hoe de blanke elite hierover denkt trekt Leyers naar een exclusieve golfclub in de stad. Dat in Zuid-Afrika blank niet langer synoniem is aan welvarend ervaart Leyers in Coronation Park. Berooide blanke Afrikaners wonen daar in tenten en hutten. Zij beklagen zich over de nieuwe politiek van black empowerment, die zwarten op de arbeidsmarkt bevoordeelt en blanken weert. Op zijn laatste dag in Johannesburg maakt Leyers kennis met Gayton MacKenzie, ooit een gangster en nu een succesvol zakenman. MacKenzie denkt te weten waarom zwarten zoveel moeite hebben om succesvol te zijn in de zakenwereld. Hij geeft een niet mis te verstane waarschuwing: als het er in Zuid-Afrika niet gauw rechtvaardiger aan toegaat, komt er een revolutie.
Meer dan vijftig jaar geleden ontketenden Fidel Castro en Che Guevara in Cuba een communistische revolutie die tot op vandaag standhoudt. Jan Leyers wil weten hoe mensen zich voelen in een land waar het verschil tussen arm en rijk officieel is afgeschaft. Bij de voorzitster van een wijkcomité ervaart hij het enthousiasme en de trots over de grootste verwezenlijkingen van de revolutie: gratis onderwijs en gratis medische zorg. De meeste inwoners van Havana leven een karig bestaan en eten wat er in de rantsoenwinkel om de hoek te krijgen valt. Alleen wie familie in het buitenland heeft en dollars opgestuurd krijgt kan zich meer veroorloven. Voor vele jongeren in Havana is dat niet genoeg. Ze voelen zich tekort gedaan en laten dat duidelijk blijken. Een jonge taxichauffeur die geen blad voor de mond neemt wordt door de omstanders gewaarschuwd dat hij voor zijn woorden de gevangenis in zal vliegen. Sinds enige tijd versoepelt het communistische regime zijn strikte beleid en mag je in Cuba een eigen zaak beginnen. Leyers bezoekt een populaire kapsalon en een succesvol restaurant en ziet de eerste verschillen ontkiemen tussen wie heeft en wie niet heeft. Om te achterhalen waar het regime op termijn naartoe wil ontmoet hij twee staatseconomen. Zij geven toe dat het gelijkheidsideaal niet langer werkt en dat de inkomensverschillen in Cuba alleen maar toe zullen nemen.