Bij de naam Toon dacht men aan One Man Show, Carré en een lange televisieavond met de kerst waarop geweldig gelachen kon worden. Er waren op die 27e december 1974 maar liefst 6,6 miljoen kijkers die Toon een 8,0 als waardering gaven. De show werd gelijktijdig in Vlaanderen uitgezonden en ook daar zat men aan de buis gekluisterd.
Toon was na een NIPO-onderzoek uitgeroepen tot de populairste artiest van Nederland maar was tegelijkertijd ooenigszins omstreden geraakt. In de jaren zeventig werd een kritische maatschappelijke betrokkenheid als eis gesteld aan cabaret en amusement. De babyboom generatie had andere
:. .
muzikale en humoristische voorkeuren. Toon Hermans werd door velen van hen sentimenteel en cónservatief gevonden. . .
De One Man Show die Toon in 1971 speelde was de eerste die deze kritiek te verduren kreeg. De show is nooit op de televisie te zien geweest omdat de tournee vanwege gezondheidsredenen voortijdig werd afgebroken. Wel zijn er opnamen van een receptie die Toon af in het Hilton hotel na het afronden van een reeks van 9 weken voorstellingen van deze show in Carré. Op de dvd met extra’s is te zien hoe de receptie netjes begint maar langzaam uit de hand loopt door dronken filmer Jacques Tati die de boel op stelten zet.
Toon Hermans zou in een midlife-crisis terecht komen die hij met behuip van een bevriende psychiater en de clown Popov te boven wist te komen. De documentaire ‘Spelen Maar’ die Ed van der Elsken in die tijd maakte, is een mooi portret van een artiest die even heel diep adem moest halen voor hij aan de prachtige nazomer van zijn leven kon beginnen.
Zijn buitenlandse plannen lagen achter hem, hij vond dat er andere dingen waren die ook belangrijk waren buiten het theater. Toon had in zijn moeilijke jaren enige uiterst opgewekte carnavalshits gescoord. Op de dvd met extra’s ziet u hoe het er aan toe ging bij de opnamen van de plaat en hoe Toon met een feestvierend publiek in Den Dungen zijn carnavalsliedjes instud
