Μετά από ένα τηλεφώνημα της Χαρούλας για ευχές στη γιορτή του Κωνσταντίνου, η Αλεξάνδρα αρχίζει να σκέφτεται πόσο άδικη έχει υπάρξει, τελικά, στην κρίση της για τους συμπέθερους. Μπορεί να είναι διαφορετικοί και γραφικοί, αλλά είναι υπέροχοι άνθρωποι! Αποφασίζει, λοιπόν, να επανορθώσει και τους καλεί για φαγητό. Όχι φυσικά για σμέουρα, αλλά για κοψίδια φτιαγμένα από τα χεράκια της. Και το φαγητό φέρνει έξοδο σε οικογενειακή ταβέρνα-ψησταριά και η έξοδος φέρνει επίσκεψη στο σπίτι των Χαμπέων και η επίσκεψη στο σπίτι φέρνει παραδοσιακή ελληνική βραδιά στα κλαρίνα! Και όλα αυτά με μια Αλεξάνδρα συνεχώς ενθουσιασμένη με τα συμπεθέρια! Όλοι, βέβαια, αναρωτιούνται μήπως κάτι πονηρό έχει στο μυαλό της, αλλά εκείνη τους το αποκλείει. Λέτε όντως να μην είναι τόσο αγνά τα συναισθήματά της;