Co ty tu robisz, człowieku?

Odcinek rozpoczyna się wiosną 1945 roku. Jeszcze trwa wojna, z wyzwolonych terenów warszawiacy wyruszają w drogę powrotną do domów. W Warszawie wyląduje również - choć nieoczekiwanie - osiemnastoletni Andrzej Talar, do niedawna partyzant, później ochotnik w Wojsku Polskim. Podjął on na własną rękę próbę dialogu z dawnymi kolegami z Ieśnego oddziału, który się jeszcze nie ujawnił. Posądzony przez przełożonych o dezercję, przez dawnych towarzyszy o zdradę - TaIar ratując własną głowę ucieka do Warszawy, gdzie spodziewa się schronić pod opiekuńczymi skrzydłami wysokiego dygnitarza, który z czasów okupacji zawdzięcza rodzinie Talarów życie. W drodze do Warszawy Andrzej poznaje Basię Lawinównę, która jako pierwsza z całej rodziny podąża do zrujnowanej stolicy, do dawnego mieszkania w domu przy ulicy Złotej. Wraz z nią przybywają tu i inni lokatorzy. Prawie za wszystkimi ciągną się cienie wojny. Oto doktor Kazanowicz, który wrócił z obozu z urazem psychicznym. Oto rodzina Jasińskich dotknięta tragedią córki, którą podczas powstania zgwałcono. Oto dentysta Leopold Lawina, który utracił rękę i nie może powrócić do dawnego zawodu. Pierwsze próby wskrzeszenia życia w starym domu, pierwsze wzajemne stosunki między lokatorami, ich poglądy, starcia i konflikty są tłem, w które autorzy wpisują opowieść o rodzącym się uczuciu Andrzeja Talara do Basi. Dziewczyna czeka jednak na powrót Łukasza, młodego powstańca - poety, po którym wszelki ślad zaginął. Toczy się życie w domu przy ulicy Złotej. Coraz intensywniej, coraz szybciej, mimo gruzów i powojennej biedy, Iudzie powoli otrząsają z siebie pył wojny. I tylko Andrzej Talar nie może znaleźć dla siebie miejsca w tym nowym, nieznanym mu świecie.