De verkiezing van ‘de grootste Nederlander aller tijden’ in 2004 leidde tot flink wat ophef. Winnaar was namelijk niemand minder dan Pim Fortuyn, vóór Willem van Oranje. Later bleek er iets mis te zijn gegaan met de telling. Eigenlijk had de Vader des Vaderlands toch de meeste stemmen gekregen. Alleen bleek dat pas de volgende dag… De computers waren vastgelopen, waardoor een deel van de stemmen pas na de uitzending werden geregistreerd. De KRO, de organiserende omroep, draaide de uitslag echter niet terug en kwam met een katholieke oplossing: Pim de grootste, Willem de meeste. Belachelijk, vonden velen. Wie bedenkt zoiets trouwens, een dergelijke verkiezing? Nou, in Engeland en in Duitsland hadden ze het ook al gedaan. En daar leidde de stemming ook al tot controverse. Lady Di op 3? Mozart, Oostenrijks trots, die meedoet om de strijd als grootste Duitser? Hoe meet je de ‘grootheid’ van historische figuren? Is zo’n verkiezing niet altijd een spiegel van de tijd? En wat is eigenlijk een Nederlander? Want welbeschouwd bestond Nederland als natie niet eens in de tijd van Willem van Oranje (nr. 1 of 2) of Desiderius Erasmus (5). En was Anne Frank (8) niet Duits en later stateloos? Andere Tijden over geschiedenis in een ranglijstje, met o.a. Yoeri Albrecht (ambassadeur Fortuyn), Jacobine Geel (ambassadeur Willem van Oranje), Herman Pleij (ambassadeur Erasmus, tevens betrokken bij het opstellen van de longlist) en Ton Verlind, destijds directeur van de KRO. En met Abdelkader Benali, die in 2020 als lid van de commissie heeft meegewerkt aan de totstandkoming van de nieuwe Canon van Nederland, ons officiële geschiedenisranglijstje.