In de jaren 90 is minister Hans Wijers van Economische Zaken groot voorstander van de neoliberale gedachte: meer markt, minder overheid. In de detailhandel houdt men, volgens Wijers, nog te weinig rekening met de behoefte van de klant. Werknemers moeten flexibel zijn en dus moeten zij ook op een ‘flexibel’ tijdstip boodschappen kunnen doen. Dus ook na zes uur ’s avonds en op zondag. Verruiming van de winkeltijden levert meer dynamiek op, en meer banen, voorspelt Wijers. Maar zijn voortvarendheid stuit ook op weerstand. De vakbeweging en veel winkeliers zien niets in zijn plan om de winkeltijden vrij te geven. Winkels worden demonstratief gesloten. Leuzen als ‘Wij hebben ook recht op een sociaal leven’ worden op ruiten geverfd. De boze winkeliers demonstreren omdat ze voorzien dat veel zaken moeten sluiten omdat de personeelskosten te hoog zullen worden, en bovendien willen ze op zondag in de kerk of bij hun familie zijn. Dit leidt tot verhitte discussie en zelfs tot gebroken families. In Andere Tijden vertellen naast Hans Wijers winkeliers en vakbondsleden over deze strijd, die uiteindelijk leidt tot de invoering van de Winkeltijdenwet van 1996, dit jaar precies 25 jaar geleden.