Eind jaren negentig – twintig jaar geleden - wordt politiek correct Nederland opgeschrikt door een rector die aan de bel trekt en hardop klaagt dat er teveel Marokkanen op zijn school zitten. Het Niels Stensen College in Utrecht wordt even de beroemdste middelbare school van het land. De school kampt in die jaren met agressie, intimidatie, gestolen tentamenvragen en trekt steeds minder leerlingen. Na de mediastorm die is ontstaan is de reputatie van de school zo verziekt dat sluiting onvermijdelijk is geworden. In Andere Tijden hoort Astrid Sy van oud-leerlingen dat ze zich in de steek gelaten voelen en dat de sfeer op school alleen maar verslechterde. Soufian Pijou: “Er ontstond ook een soort van anarchie. Oh, zijn wij een zwarte school? Dan kan je het krijgen ook.” Een jaar voor de definitieve sluiting moet tekendocent Martin Hogeweg de groeiende intimidaties en pesterijen vanwege zijn homoseksualiteit bekopen met een burn-out. “Ik kreeg de sleutel niet meer in het slot omdat ik zo trilde.” Rector Matthé Sjamaar is dan al met gedwongen pensioen en heeft tot de dag van vandaag nergens spijt van. “Het is net als met euthanasie. De school was ongeneeslijk ziek. Laat toch gaan!”