Als werkelijk onafhankelijke, moderne democratie bestaat Polen nog maar een jaar of dertig. Op zoek naar een eigen identiteit, zoeken veel Polen steun bij een zwart-witbeeld van hun geschiedenis. Polen waren immers altijd helden of slachtoffers. Wie nuance in dit beeld wil aanbrengen, moet stevig in zijn schoenen staan. Dit keer: een museumdirecteur die moest opstappen omdat zijn museum te pacifistisch werd, een kunstenaar die onder politiebegeleiding het Poolse antisemitisme aan de kaak stelt en de kleinkinderen van een verzetsheld die met lede ogen aanzien hoe hun grootvader tot posterboy van rechtsradicalen wordt gebombardeerd.