Mehdi'nin ölümünün ardından, belki de yaşadıkları bu son sarsıcı acıyla herkes hayattan son büyük dersini almıştır. Bunca olayın üzerine belki de göz göre göre yaşanan bu son kimse istemese de yüreklere ateşi düşürmüştür. Zeynep, Cemile ve Benal darmadağındır, onların etrafında kenetlenen herkes yaslarını tutmaları, acılarını yaşamaları için bir aradadır. Barış, yas süreci boyunca Zeynep'i kendi düşünceleriyle baş başa bırakarak ama gözünü de üstünden ayırmadan bir adım geri çekilir. Herkes yavaş yavaş normallerini, hayatlarını, aslında nasıl yaşadıklarını hatırlamaya başlar. Çok geçmeden Zeynep başta olmak üzere herkes iyileşmek için çaba göstereceğinin sinyallerini vermeye başlar. Ama en önemlisi, görmüş geçirmiş yetişkinler olarak aileler duruma el koyar ve acılar etrafında savrulan gençlerin tamamı için bir krizden çıkış planı yaparlar. Hem kendileri için hem gençler için çalışmak, yorulmak, bir arada olmaktan daha iyileştirici ne vardır ki?
After Mehdi's death, perhaps with this traumatic pain, they have experienced, everyone has learned the last great lesson from life. After everything that has happened and with the last incident witnessed with their own eyes, even though some may not want to admit it but, their own heart is burning with fire. Zeynep, Cemile and Benal are devastated, and everyone around them must also be allowed to grieve, so they all bond together in order to help each other through this. During the grieving process, Baris takes a step back, leaving Zeynep alone with her own thoughts, but without taking his eyes off her. Slowly everyone starts to return to their normal lives, to remember how they actually lived. Before too much time passes, everyone, especially Zeynep, begins to give signals that they will make an effort to recover. As adults with experience, families take over the situation and plan a crisis recovery for all of the younger generation who are thrown around their pain.
