In heel Europa kwamen landen op de rand van het bankroet te staan door dure reddingsoperaties voor hun banken. Tegen de achtergrond van de adembenemende, dramatische IJslandse landschappen, speelde zich ook een economisch en financieel drama af, vooral omdat de IJslandse bankensector veel te groot was voor dat kleine land. Door die IJslandse crisis werden ook Belgische spaarders van Kaupthing-bank getroffen. Het bancaire systeem en zelfs de grondwet van IJsland werden grondig hervormd om te vermijden dat het ooit nog eens zover zou kunnen komen.
Steingrimur Sigfusson, minister van financiën van IJsland van 2009 tot 2011: “We hadden een vrij normaal banksysteem, dat wellicht anderhalf tot twee keer zo groot was als onze economie. En plots groeide dat banksysteem tot tien keer de grootte van onze economie.”
Geir Haarde, premier van IJsland van 2006 tot 2009: “Wij waren niet verantwoordelijk voor Kaupthing. Het was een private bank. Wij waren alleen verantwoordelijk voor het wettelijke kader. Iedereen die geld belegde bij Kaupthing, deed dat op eigen risico en niet op dat van de IJslandse belastingbetalers.”
Steingrimur Sigfusson is het daar niet helemaal mee eens: “We mogen niet alleen de bankiers met de vinger wijzen, of de centrale bank of de financiële toezichthouder. We moeten ook naar de politiek kijken.”
