Paweł przeżywa męki twórcze. Chodzi po domu i wyspiewuje "rybkę": "Tak mi źle, tam mi źle, tak mi szaro". Pani Zofia bardzo się tym martwi. Paweł zwołuje swój zespół: Wojtka i Anulę. Starają się stworzyć przebój na Konkurs Młodych Talentów według recepty "musi być szybko, mieć rytm i treść - najlepiej o nieszczęśliwej miłości lub o zjawiskach przyrodniczych, ale wyłącznie przykrych". Do pracy twórczej włącza się pani Zofia, wymyśla rym do "szaro" - "makaron". Młodzi kompletują sprzęt muzyczny z kuchennego sprzętu pani Jankowskiej. Na odgłosy z góry Irena z Henrykiem reagują paniką, biegną sąsiadce na ratunek. Tam uspokajają się i z dumą przygladają się młodzieży. Atmosferę wesołości zaburza powrót Jankowskiego z delegacji. Ojciec daje się jednak ułagodzić i poprzestaje na wydaniu jednego zakazu: że syna do Sopotu na festiwal nie puści. Dzień konkursu. Przed drzwiami gmachu tłumy zainteresowanych. Wśród nich matka Wojtka, kolegi Pawła z zespołu. Jest ona bardzo negatywnie nastawiona do muzycznych wyczynów syna. Czyni zarzuty dyrekcji imprezy. Tymczasem na widowni szał, właśnie wystąpił bigbitowy zespół "Plastusie", duet fortepianowy Andrzej i Jacek, ulubienica prowadzącego imprezę - pięcioletnia, acz niezwykle poważna, Basia i wreszcie "Kocmołuchy" - zespół Pawła. Aplauz po występie jest tak duży, że przekonuje to matkę Wojtka do jego poczynań. "Kocmołuchy" zajmują drugie miejsce. Zwycięża Basia.