Adam Bzowski pierwszy odkrywa zwłoki swego sąsiada, starego księgarza Kaliny i w splądrowanym mieszkaniu znajduje jego wstrząsający pamiętnik. Pan Kalina spisał w nim wspomnienia z czasów wojny. Czytając je bohater sam zaczyna się zanurzać we własną przeszłość. Wspomina lata 50., kiedy UB próbowało zwerbować go do współpracy.
Adam Bzowski opowiada swojej przyjaciółce Krystynie o roli Puszczy Kampinoskiej w jego rodzinie. Była schronieniem dla dziadka, powstańca z 1863 r. i jego brata. Sam bohater odbywał w niej konspiracyjne ćwiczenia. Bzowski wspomina też opowieści matki o ojcu - legioniście, który zaginął w kampanii wrześniowej 1939 r.
24 grudnia 1979 r. Adam Bzowski kupuje opłatek w Kościele Zbawiciela. W tym kościele brali ślub jego rodzice w 1919 r. I on sam w 1944 r. Wspomina wigilię z 1951 r. i 1971 r. Tę wigilię spędza u córki. Jej małżeństwo z młodym absolwentem uczelni, cynicznym materialistą, przeżywa kryzys.
Adam Bzowski wspomina opowiadania ojca o walkach na Wołyniu w 1918 r. i sprzeczki babci z ojcem o Piłsudskiego. Obok wspomnień i retrospekcji pojawiają się też wątki współczesne. Bzowski ma romans ze znacznie od siebie młodszą mężatką Krystyną. Nie ma ona siły, by dokonać wyboru między podstarzałym kochankiem, a mężem – alkoholikiem. Mąż Krystyny żąda, by Bzowski się z nią rozstał.
Bzowski postanawia opublikować ekspertyzę gospodarczą obciążającą dyrektora Witczaka. Przygniata go poczucie odpowiedzialności za obecny stan państwa. Wspomina początek II wojny światowej i ostatnią rozmowę z ojcem. Postanawia spisać swoje wspomnienia. Córka pana Kaliny, Jadwiga, która mieszka w Australii, prosi Bzowskiego, by zajął się wydaniem pamiętnika jej ojca.
