W drodze na ślub Anusia Borzobohata i Michał Wołodyjowski zostają napadnięci przez bandytów. Anusia umiera a pan Michał wstępuje do klasztoru. Jego przyjaciel Zagłoba postanawia podstępem go stamtąd wyciągnąć.
Wołodyjowski dostaje od hetmana Sobieskiego zadanie uwolnienia jego żołnierzy, uwięzionych przez Mikołaja Potockiego. W drodze powrotnej spotyka na drodze siostrę, stolnikową Makowiecką i jej dwie podopieczne - panny Krzysię Drohojowską i Basię Jeziorkowską.
Panie zamieszkały w dworku Ketlinga. Wołodyjowski ma objąć dowództwo stanicy w Chrepitiowie, w okolicy zwanej „Dzikimi Polami". Przed rozstaniem oświadcza się pannie Krzysi. Zaręczyny są na razie tajemnicą.
Do dworku powraca Ketling. Z wzajemnością zakochuje się w Krzysi, ona jednak zaręczona jest z Wołodyjowskim. Ketling więc wyjeżdża, a dziewczyna postanawia wstąpić do klasztoru.
Gdy Wołodyjowski poznaje prawdę, postanawia zemścić się na Ketlingu. Dochodzą jednak do porozumienia. Michał oddaje rękę Krystyny Ketlingowi. Tymczasem Barbara wyznaje Michałowi miłość.
W drodze do stanicy, gdzie czeka na nią mąż, Basia zostaje napadnięta przez oddział tatarski. Z pomocą przychodzi jej młody Tatar Azja - podkomendny pana Michała.
Do Chreptiowa przyjeżdża pan Nowowiejski. Rozpoznaje w Azji młodzieńca, którego wychowywał. Kiedy młodzieniec zaczął romansować z jego córką, szlachcic uczynił zeń niewolnika. Azja uciekł. Teraz nie przyznaje się do niczego. Wkrótce jednak wyznaje, że jest synem wielkiego tatarskiego wodza, Tuhaj-Beja.
Azja pertraktuje z wysłannikiem hetmana Sobieskiego, który chce przeciągnąć na swą stronę buntujące się oddziały tatarskie. Azja stawia jednak warunki nie do przyjęcia dla hetmana.
Ze stanicy wyrusza wyprawa do dworu Nowowiejskiego. Bierze w niej udział Barbara. Wyprawie towarzyszy Azja. Próbuje porwać Basię i krwawo mści się na Nowowiejskich.
Młody Nowowiejski z oddziałem żołnierzy Wołodyjowskiego jedzie na poszukiwanie Azji. Gdy go odnajduje, okrutnie się na nim mści.
Pan Michał otrzymuje nowy rozkaz: ma ruszyć do twierdzy w Kamieńcu, do której zbliża się sułtan. Towarzyszy mu Barbara.
Wołodyjowski i Ketling zostają dowódcami obrony kamienieckiej twierdzy przed Turkami. Składają przysięgę, że nigdy się nie poddadzą.
Ataki Turków zostają odparte, zostaje podpisany rozejm. Wojsko opuszcza zamek, ale pan Michał i Ketling, wierni przysiędze, zostają i wysadzają twierdzę w powietrze. Pana Michała żegna nad trumną hetman Sobieski.
