Ooit was hij topspits bij Anderlecht en Ajax, vandaag is hij Vlaanderens populairste Nederlander en niet meer weg te denken bij de matchen van de Rode Duivels. Een knieblessure maakte indertijd een abrupt einde aan zijn voetbalcarrière, maar Mulder bleek een man van vele talenten. Hij ontpopte zich tot woordkunstenaar, schrijft columns en brengt talkshows op smaak met welgemikte Muldereske tussenkomsten. Die zeven jaar als profvoetballer beschouwt hij nog altijd als een niet te evenaren hoogtepunt. Toch gaat hij niet kniezend door het leven, hij danst erdoor. In alles wat hij doet - schrijven, schilderen, becommentariëren - spat de levenslust ervan af. Jan Mulder relativeert zijn eigen sterrenstatus, maar herkent zich toch ook in het hoofdpersonage van 'The Great Buck Howard'. Daarin speelt John Malkovich een illusionist die ooit vaste gast was in een talkshow. Het is meteen een van de fragmenten die Mulder meebrengt naar Alleen Elvis.
Wat bezielt mensen om buitensporig geweld te plegen? Dat is de vraag die Christophe Busch (°1977) fascineert. Als directeur van Kazerne Dossin vertaalt hij inzichten over de Holocaust en andere genocides naar problemen in onze samenleving vandaag. Busch, die zelf criminologie heeft gestudeerd en in de psychiatrie heeft gewerkt, kijkt door een bijzondere bril naar collectief geweld en naar de daders ervan. Boeiende materie in deze woelige tijden van terreurdreiging en massahysterie. Christophe Busch brengt onder andere een fragment mee uit de documentaire 'First Kill', waarin Vietnamveteranen vertellen over hoe het voelt om een mens te doden.
Judith Vanistendael (°1974) is striptekenares en illustratrice. Zelf hoort ze liever 'verhalenverteller met beelden'. Als jong meisje bracht tekenen haar vooral rust. Het succes van haar eerste boek 'De maagd en de neger' en de daarbij horende mediastorm overvielen haar. Vandaag is ze een van de belangrijkste Belgische stripauteurs. Haar stripromans kennen internationaal succes en zijn actueel, sociaal geëngageerd en aangrijpend. Judith brengt onder andere een fragment mee uit 'Cave of Forgotten Dreams', een film van Werner Herzog. Hij kreeg exclusieve toegang tot de Chauvet-grot, waar hij beelden kon maken van de oudste tekeningen ooit door een mens gemaakt.
Caroline Pauwels (°1958) is de kersverse rector van de VUB. Op 27 september gaf zij haar maidenspeech in BOZAR. Het was een bevlogen openingsrede, waaruit toewijding en idealisme spraken. Onder rector Pauwels zal het takenpakket van de VUB zich niet beperken tot het opleiden van studenten in allerhande disciplines, de universiteit zal haar expertise ook ten dienste stellen van Brussel, haar thuishaven. Kosmopolitisch, meertalig en 21ste-eeuws is de koers die universiteit en stad samen zullen varen. Dat Caroline Pauwels vóór haar steile klim in de communicatiewetenschappen ook filosofie studeerde, hoeft niet te verbazen. In 'Alleen Elvis blijft bestaan' kiest ze onder andere voor 'Babette's Feast', een film van Gabriel Axel naar een novelle van Karen Blixen, waarin de onthechte levensstijl van een strenge geloofsgemeenschap botst met de overdaad van de Franse keuken.
De Vlaamse Marokkaan Fikry El Azzouzi (°1978) schopte het van 'drarrie' (straatschoffie) tot schrijver en theatermaker. Voor zijn roman 'Drarrie in de nacht' en de theatertekst 'Reizen Jihad' kreeg hij in 2015 de Arkprijs voor het Vrije Woord. Hij kent de kracht van het woord en aarzelt niet om ze te gebruiken. In vlijmscherpe columns houdt hij Vlaanderen een spiegel voor. Vijftig jaar na de komst van de eerste gastarbeiders, voelen hun kinderen en kleinkinderen zich nog altijd vreemdelingen. Maar: die jonge generatie is een pak mondiger. Fikry kiest onder andere voor het veelgeprezen 'Entre les murs' waarin een leraar op een 'moeilijke' school in Parijs zijn uiterste best doet om de leerlingen bij de les te houden.
Wie Wim Opbrouck zegt, begint spontaan te glimlachen. De Vlaamse acteur staat synoniem voor een aantal rollen en sketches die in ons collectieve televisiegeheugen zijn gegrift: als Franky Loosveld in 'Het Eiland', als lesgever van het nieuwe besturingssysteem Rute 98 ('Keerekeweere') of als verontwaardigde inwoner van Bavikhove in 'In de gloria'. Maar Wim Opbrouck heeft niet altijd de zotskap op. Op de planken van NTGent zien we hem in rollen die diep in het vlees snijden. Twee keer werd hij genomineerd voor de prestigieuze Louis d'Or: voor zijn vertolkingen in 'De asielzoeker' en 'Tartuffe'. Van 2010 tot 2015 nam hij de artistieke leiding van NTGent voor zijn rekening, maar de lokroep van het podium was altijd sterker. Als acteur of als muzikant met zijn feestorkest De Dolfijntjes: spelen is wat Wim Opbrouck doet, want "de kunst is ons harnas tegen de barbaren".
Iconologen halen niet zo vaak de pers. Behalve als ze de Francqui-prijs winnen, de hoogste wetenschappelijke onderscheiding in België. En dat is precies wat Barbara Baert eerder dit jaar deed. Baert is professor kunstgeschiedenis aan de KU Leuven en heeft zich gespecialiseerd in de middeleeuwse beeldcultuur. Hoe komen de grote menselijke thema's in de middeleeuwse kunst aan bod? Baert gebruikt ook de kennis van andere disciplines, zoals de psychologie en de antropologie, om tot verfrissende inzichten te komen. Hoe kijkt een iconologe naar onze beeldcultuur vandaag? En vooral: welke beelden wil zij ons laten zien? In 'Alleen Elvis blijft bestaan' alvast de bekroonde documentaire 'Sacro Gra', over het leven langs de ringweg van Rome.
Herman Selleslags (°1938) is de pionier van de Belgische rockfotografie. The Beatles, The Stones, Ike en Tina, Zappa: allemaal vereeuwigt hij ze op foto's waarvan er vele tot iconische beelden zijn uitgegroeid. Hij schuimt filmfestivals, kermiskoersen en songfestivals af, altijd op zoek naar dat magische moment waarop elk stukje van de puzzel juist zit. Toch gaat zijn hart vooral uit naar de straatfotografie. Hij vertelt onder meer hoe de film 'M' van de Duitse cineast Fritz Lang hem anders door de lens deed kijken.
De prijzenkast van theaterregisseur Ivo Van Hove barst al langer uit zijn voegen, maar het afgelopen jaar ging het dak er helemaal af. Eerst was er zijn succesvolle samenwerking met David Bowie. Net voor de zomer won hij twee Tony Awards - dé theaterprijzen op Broadway. Op het Festival van Avignon waren de reacties op zijn Visconti-bewerking uitzinnig. Zijn gezelschap Toneelgroep Amsterdam reist de halve wereld rond. En er staan weer drie nieuwe producties in de steigers. Eén daarvan met Jude Law. Het mag duidelijk zijn dat 'Alleen Elvis blijft bestaan' bijzonder vereerd is om deze theatermagiër van wereldklasse in de studio te mogen ontvangen. En uiteraard brengt Ivo Van Hove zijn ultieme Bowie-fragment mee.
Beyoncé is fan, rocklegende Patti Smith kwam naar een van haar concerten en Marianne Faithfull vroeg haar voor een duet. Dat muziek de taal is waarin ze zich het best kan uitdrukken, weet de Gents - New Yorkse songschrijfster Trixie Whitley allang. Drie platen en een dochter later blijft Trixie zoeken naar de balans in haar leven. Haar grote talent ervaart ze niet als evident. Pas dertig, maar een oude ziel. Televisie is niet haar favoriete biotoop, maar als ze over haar passies mag praten, is ze niet te stuiten. Dat er muziek in haar fragmenten zit is logisch, maar ook de donkere humor van de jong gestorven stand-upcomedian Bill Hicks kan Trixie bekoren.
In de tweede aflevering van het nieuwe seizoen ontvangt Thomas televisiemaker Bart De Pauw. De bedenker een aantal van de meest populaire Vlaamse programma's in de voorbije 20 jaar, brengt voor één keer zijn eigen favoriete beeldfragmenten mee. Bart kiest voor wat hem inspireert bij het maken van televisie. 'Fawlty Towers' staat met stip op één, omdat de reeks zo ingenieus in elkaar zit. Waarom dat zo is, dat legt hij uit bij Thomas.
Vandaag steekt 'Alleen Elvis blijft bestaan' de taalgrens over. Of toch niet helemaal. Want Belgischer dan Béatrice Delvaux kan je niet zijn. Ze is geboren in Wallonië, woont in Vlaanderen en werkt in Brussel. Al meer dan 30 jaar houdt ze met heel haar hart van 'haar krant', Le Soir. Theater, dans, literatuur doen haar vaak naar Vlaanderen kijken. Maar het blijft niet bij kijken. Een constante in haar leven is dat ze ook bruggen wil bouwen. In de keuze van haar negen beeldfragmenten laat Béatrice Delvaux zich leiden door haar buikgevoel. De medaille-uitreiking aan Nafi Thiam tijdens de Olympische Spelen in Rio ontroert haar elke keer weer tot in het diepste van haar ziel.
'Alleen Elvis blijft bestaan' zet zijn deuren open voor een van de meest eigenzinnige stemmen in de Nederlandse letteren: dichter, romanschrijver, columnist, opiniemaker en criticus Ilja Leonard Pfeijffer. Een man die de wereld herschept in woorden en de polemiek niet schuwt. Hij schrijft altijd over dingen die er toe doen. Op die manier kiest hij ook zijn fragmenten: nooit gratuit, want zijn omgeving raakt hem. Zijn keuze voor de documentaire 'Fuocoammare' illustreert perfect hoe betrokken hij zich voelt bij de vele vluchtelingen die letterlijk aanspoelen op het Europese continent.
Met de Iraans-Belgische fotografe Mashid Mohadjerin ontvangt Thomas iemand die al heel haar volwassen leven intensief met beelden bezig is. In 2009 raakte ze de wereld met een foto van bootvluchtelingen. Ze won er de World Press Photo Award mee. In haar werk zet ze altijd de mens en zijn identiteit centraal. Ze reist de wereld rond op zoek naar beelden van migratie en ontheemding, en naar de verhalen van de mensen achter die beelden. Ook zij zelf heeft zo'n verhaal.
We hebben het nog nooit zo goed gehad, maar waarom voelen we ons zo slecht? Dat is een vraag die Paul Verhaeghe fascineert. Als hoogleraar klinische psychologie en psychoanalyse onderzoekt hij de menselijke geest. Hij stelt vast dat er nooit eerder zo veel psychische stoornissen waren als vandaag. Verhaeghe wil zijn vinger op die wonde leggen en wijst ons neoliberaal systeem als hoofdschuldige aan. Dat doet hij door maatschappijkritische boeken te schrijven. In essays en columns kaart Verhaeghe de eenzaamheid van de mens aan. Woorden als 'loser' en 'defrienden' doen hem huiveren . Stress beschouwt hij als de stoflong van de 21ste eeuw, burn-out als een maatschappelijk probleem. Hij brengt een experiment met aapjes mee van de Nederlandse primatoloog Frans de Waal, dat aantoont dat ons rechtvaardigheidsgevoel biologisch is.
'Alleen Elvis blijft bestaan' rolt de rode loper uit voor filmmaakster en actrice Hilde van Mieghem. Als actrice pakt ze door haar intensiteit zowel op de bühne als op het scherm. Pas rond haar veertigste vindt ze de rol die helemaal bij haar past, die van regisseur. De soms flamboyante diva hult zich thuis in stilte en eenzaamheid. Haar kinderen en kleinkind zijn haar grootste liefdes, haar boeken zijn haar minnaars. De verfilming van 'Sprakeloos', een boek van Tom Lanoye, ontroert een groot publiek. Zelf sterft ze een beetje bij premières. Schoonheid en sublimatie zoekt ze niet in het leven, maar in de film. Geen wonder dus dat ze kiest voor een wondermooi fragment uit La Strada van Fellini.
Het nieuwe seizoen opent met een bijzondere man. Een muzikant die zo veel meer is dan De Mens. Als zijn staat van dienst iets bewijst, is het dat hij geen hokjesdenker is. Solo of in groep, de muziek van Frank Vander linden raakt altijd. De Mens wordt een instituut in de Vlaamse muziekwereld. Tegelijkertijd speelt Frank in tal van gelegenheidsgroepen en schrijft hij nummers voor andere Nederlandstalige artiesten. Hij maakt en zoekt muziek voor tv-programma's en creëert de soundtracks van verschillende documentaires, kortfilms en animatiefilms. Hij is producer, vertaalt liedjes naar het Nederlands en heeft al verschillende theaterteksten op zijn conto. Een van zijn negen ultieme beeldfragmenten komt uit een Duitse tv-show: 'The American Folk Blues Festival'. Een diverse groep muzikanten, op tournee door Europa, brengt authentieke muziek in een bordkartonnen decor. In pre-YouTube-tijden waren dit soort programma's een echte schatkist voor een jonge, hongerige tiener met een gitaar.
Vandaag ontvangt Thomas een adellijke gast: barones en voormalig journaliste Mia Doornaert. Haar columns in De Standaard en uitspraken in 'De afspraak' zorgen vaak voor geanimeerde discussies en driftig getweet. In haar lange carrière bij de krant verkent ze achtereenvolgens Frankrijk - ze volgt Peter Vandermeersch op als correspondent - het Midden-Oosten en het Verre Oosten. Maar ze heeft net zo goed uitgesproken meningen over feminisme, de islam en taal. Haar keuze van negen ultieme beeldfragmenten maakt duidelijk dat ze naast internationale politiek nog veel andere passies heeft. Mia brengt beeldfragmenten mee die haar raken, door hun schoonheid maar ook vaak door hun scherpte. Zo is er een scène uit 'The Unbearable Lightness of Being', de verfilming van het boek van Milan Kundera. Een aangrijpend verhaal tegen een ongemeen boeiende politieke achtergrond en vooral: een verhaal dat nog niets van zijn relevantie heeft verloren. Wordt ongetwijfeld uitvoerig besproken, op Twitter en elders.
Deze week is Vlaams Bouwmeester Leo Van Broeck te gast. Een "architecturaal kwalitatieve leefomgeving" creëren, dat is zijn taak. Een pittige denkoefening, in dit paradijs voor lintbebouwing en verkavelingen. Geen toeval, wellicht, dat hij naast architectuur ook filosofie studeerde. In de jaren 90 gaat hij doceren aan de KULeuven en richt hij 'Stichting Stad en Architectuur' op. Hij zet zijn schouders mee onder het Vlaams Architectuurinstituut en heeft sinds 2007 een eigen architectenbureau: Bogdan & Van Broeck. Sinds 2016 is hij Vlaams Bouwmeester. Leo kiest onder meer voor een fragment uit de film 'Ragtime' van Milos Forman. Een film die hem als tiener toont hoe lelijk onrecht kan zijn. Een levenslang moreel engagement is geboren.
'Alleen Elvis blijft bestaan' zet deze week de deuren open voor Fien Troch, een van de meest eigenzinnige stemmen in de Belgische filmwereld. Een van de weinige sterke vrouwelijke stemmen, ook. Na het internationale succes van 'Home', tot op het filmfestival van Venetië toe, neemt ze dit jaar de tijd om een nieuwe film te schrijven. Haar eerste langspeelfilm, 'Een ander zijn geluk', begint vanuit een verkeersongeluk waarbij een kind overlijdt. Het liefdesdrama 'Unspoken' gaat over de plotse verdwijning van een jong meisje. Ook in 'Kid' slaat het noodlot toe en 'Home' tackelt de disconnectie tussen verschillende generaties en leefwerelden. De verhalen die Fien vertelt komen binnen en blijven hangen. De Frans-Zweedse film 'Au Hasard Balthazar' uit 1966 gaat over het trieste leven van een mishandelde ezel. Een hele film over een melancholisch lastdier lijkt eentonig, maar de parallellen met het leven van de mensen om hem heen zijn kristalhelder. Fantastische cinema, in alle eenvoud, en die verdient een plaatsje tussen de ultieme beeldfragmenten van Fien Troch.
Deze week is acteur en schrijver Johan Heldenbergh te gast. Wanneer hij als idealistische tiener naar de toneelschool trekt, snakt hij meer naar de filmset dan naar de planken. Maar gaandeweg komt de liefde voor theater toch, en hoe! Hij bouwt een indrukwekkende carrière uit als acteur én schrijver, maar ook de filmwereld omarmt hem. De laatste jaren speelt Johan mee in verschillende internationale films, naast grote namen als Jessica Chastain. Een van Johans negen beeldfragmenten komt uit '8 1/2' van Fellini, een klassieker in de avant-gardecinema over het gebrek aan inspiratie. Gelukkig voor Fellini, voor Johan én voor ons kunnen uit writer's block de meest prachtige creaties ontstaan.
Deze week heeft Thomas een bijzondere stem uit de islam te gast: Khalid Benhaddou is imam in de El Fath-moskee in Gent, voorzitter van het Platform Vlaamse Imams én auteur van het boek 'Is dit nu de Islam? - Hoe ik als moslim voor nieuwe tijden ga: rationeel, Europees en verzoenend'. En hij is amper 30. De brug te leggen tussen de Koran, die hij al sinds z'n 13de uit het hoofd kent, en de Europese maatschappij waarin hij opgroeit, wordt zijn roeping. Spiritualiteit is belangrijk, maar boven alles wil hij met een scherpe geest blijven kijken, blijven analyseren, blijven leren. Hij houdt een warm pleidooi voor een 'mondiale verlichting van de islam', where east meets west.
Vandaag belooft een boeiende Alleen Elvis-avond te worden. Thomas ontvangt Sophie Dutordoir, de grote baas van de NMBS. Het bedrijf waar iedereen een mening over heeft en dat ook het voorbije jaar vaak het mikpunt van kritiek was. Sophie Dutordoir werkt jarenlang als adviseur op verschillende kabinetten. In 1990 maakt ze de overgang naar het bedrijfsleven en start ze bij Electrabel. Ze schopt het uiteindelijk tot CEO. In 2013 volgt een stap die weinig mensen zien aankomen: Sophie neemt ontslag en opent een kleine winkel met Italiaanse delicatessen, Poppeia. Eind 2016 wordt ze geselecteerd als nieuwe CEO van de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen. En ze zegt ja, met net zo veel overgave.
Vandaag ontvangt Thomas een dame die vol in het leven staat. Op haar 38e is Assita Kanko succesvol politica, auteur en activiste. Ze legde een mooi politiek parcours af bij de Franstalige partij MR, maar actieve politiek is niet waar ze de komende jaren op wil focussen. In haar derde boek, dat eind deze zomer uitkwam, geeft ze haar ervaring en kennis door aan vrouwen met ambitie. Assita wordt in 1980 geboren in Burkina Faso, ze woont sinds 2004 in België. Stapje per stapje vindt ze haar weg in de politiek, als parlementair medewerker en daarna als kandidaat voor MR. Vandaag is ze de drijvende kracht achter Polin, een politieke incubator voor vrouwen met interesse in een politieke carrière.
Deze week kijkt Thomas met zijn gast naar de toekomst. Technologie-ondernemer en auteur Peter Hinssen reist de wereld rond om lezingen te geven over de impact van technologie op de samenleving. Zelfs de London Business School en het Amerikaanse MIT vragen hem om hun studenten te komen toespreken. Alleen Elvis zet zich graag mee in dat rijtje.
We sluiten deze reeks van 'Alleen Elvis blijft bestaan' af met schrijver Jeroen Olyslaegers. Na een postmoderne periode en een decennium waarin hij vooral in de theaterwereld actief was, brak hij literair door bij het grote publiek, in Vlaanderen én in Nederland. 'Wil', het genuanceerde relaas van een Antwerpse hulpagent in de Tweede Wereldoorlog, haalde de shortlist van de Libris Literatuurprijs en won de Fintro Literatuurprijs en de F. Bordewijk-prijs. Jeroen Olyslaegers is onlosmakelijk verbonden met Antwerpen. Hij werd geboren in Mortsel, groeide op in Kontich en studeerde Germaanse Talen "in 't stad". Hij is in zijn columns en Facebook-posts niet mals voor het bestuur, maar koestert de stad zelf. Met woorden én met daden, zoals soepbedelingen en een geefplein voor speelgoed. In 2014 ontving Olyslaegers de Arkprijs van het Vrije Woord. De jury prees zijn "oprecht maatschappelijk engagement" en het feit dat hij "schrijnende maatschappelijke toestanden aan de kaak stelt". De ideale gesprekspartner om de kerstperiode mee in te gaan.
Anne Teresa De Keersmaeker heeft de moderne dans in ons land op de wereldkaart gezet. Zij geeft voor het eerst een inkijk in de beelden die haar leven hebben bepaald en wie het mee vorm gaf. Na lessen bij Maurice Béjart en een dansopleiding in New York begint Anne Teresa De Keersmaeker begin jaren ‘80 aan haar zoektocht naar een eigen, nieuwe danstaal. Ze breekt snel door met ‘Fase, Four movements to the music of Steve Reich’, een stuk dat nog altijd op het repertoire van haar dansgezelschap Rosas staat. Recent creëerde ze op Broadway nog een eigen versie van de musical en het Amerikaanse cultuuricoon ‘West Side Story’. En ze blijft ook zelf dansen, vandaag met een solo op de Goldbergvariaties van Bach. Net zoals Bach varieerde op één aria, zo herinterpreteert De Keersmaeker al vier decennia lang haar repetitieve bewegingen, het meisjesachtige zwieren met het kleedje waarmee ze bekend werd. Partituren worden nauwgezet geanalyseerd en haar choreografieën baseert ze vaak op een geometrisch grondplan. De band tussen dans en muziek, van klassiek over de minimalisten tot de pop, wordt minutieus uitgepuurd. Het resulteert in een heel eigen kijk op de beweging van het lichaam in tijd en ruimte. Een andere leidraad is intuïtie en improvisatie. Net zoals De Keersmaeker bedachtzaam spreekt, laat ze ook in haar dans ruimte voor associatie, wat soms tot een bevreemdende spanning leidt. Ze durft zich kwetsbaar te tonen, te aarzelen en zelfs te struikelen waarmee ze moedig komaf maakt met virtuositeit. De Keersmaeker engageert zich niet alleen via haar danskunst. Toptalent uit de hele wereld studeert in haar dansschool P.A.R.T.S. In eigen land en wereldwijd wordt ze gelauwerd voor haar indrukwekkend oeuvre. Maar ze neemt ook uitgesproken maatschappelijke standpunten in. En zoekt in dit hectisch bestaan voor zichzelf een innerlijke beheersing, een evenwicht met een levenswijze in eenheid met de natuur. Dat blijkt ook uit een van haar favoriete filmfragmenten, een
Als algemeen hoofdredacteur van De Standaard denkt Karel Verhoeven dagelijks na over hoe je nieuws brengt. Waar hij zijn inspiratie haalt, legt hij uit aan de hand van zijn negen fragmenten. Het eerste stuk dat hij schreef voor een krant werd niet gepubliceerd. Karel Verhoeven nam toen de beslissing om ooit zelf te bepalen wat er in de krant komt. Na passages bij de Gentenaar en het Nieuwsblad belandt hij op de cultuurredactie van De Standaard. Later leidt hij er de Weekendkrant. Tien jaar geleden werd Verhoeven hoofdredacteur van De Standaard. Journalistiek is voor hem in de eerste plaats een vak. Maar er schuilt natuurlijk een maatschappelijke opdracht in. En het zijn interessante tijden voor de journalistiek. Door steeds veranderende platformen moet een krant steeds meer bezig zijn met wat echt de moeite waard is om uit te zoeken en hoe dat het best te vertellen. Een opdracht die hij zeer consciëntieus vervult. Hij geeft de krant een meer uitgesproken profiel, maar zelf is hij eerder spaarzaam met zijn mening. “Als je zelf terughoudend bent, kun je met de krant veel meer vrijheden veroorloven dan als je daar zelf de strijd gaat voeren.” Taal is zijn eerste liefde. Hij studeert Germaanse filologie en behaalt in 2006 nog een doctoraat in taal- en letterkunde. En er zit ook een avonturier in Karel Verhoeven. Trekken met rugzak en tent in onherbergzame gebieden brengt hem dicht bij de natuur. Verhoeven kiest onder meer voor een fragment uit de Duitse reeks Heimat omdat het symbool staat voor pure onafhankelijkheid. De onafhankelijkheid die hij nastreeft in het leven maar ook als hoofdredacteur van De Standaard.
Wivina Demeester, geboren in 1943 in Aalst, is één van de vrouwelijke pioniers in de Belgische politiek. Na haar studie voor landbouwkundig ingenieur gaat ze lesgeven. Met inzet en passie om te ijveren voor een betere wereld rolt ze – zonder een voorafgaand plan – in de politiek en zit ze rond haar 30ste in de Kamer. Daar weet ze met haar perfectionistisch karakter ideeën om te zetten in concrete realisaties. Als ze ergens voor gaat, gaat ze voor 100%.
Theatermaker Sachli Gholamalizad werkt al jaren hard om haar eigen stem te vinden. De actrice brengt een verleden mee, maar kijkt tegelijk met open vizier naar de toekomst. Wanneer Sachli Gholamalizad op haar vijfde met haar moeder en twee broers vlucht voor de oorlog in Iran, komt het gezin in de Noorderkempen terecht. Al heel snel voelt ze zich een buitenbeentje. Hoewel niemand het uitspreekt, heeft Sachli het gevoel dat ze zich moet aanpassen aan een omgeving waar ze niet thuishoort. Ze maakt zich grijs om niet op te vallen. Sachli treedt uit haar schaduw wanneer ze theater ontdekt. Na haar studie aan het Brusselse RITCS zoekt ze de planken op. Ze verschijnt in televisieseries en films. Ze krijgt rollen in de serie De Bunker, in Loslopend Wild en De Twaalf, en passeert op het witte doek in De helaasheid der dingen, Brian De- Palma’s film Domino en in Mijke De Jong’s Layla M. In 2013 maakt ze haar eerste eigen stuk, A Reason to Talk. In die voorstelling monteert Gholamalizad zelf gefilmde beelden uit Iran en België, dagboekfragmenten, herinneringen, romans en soundscapes tot een erg persoonlijke voorstelling. De productie wint verschillende prijzen, gaat op tournee en wordt bijzonder enthousiast onthaald. Het is het eerste deel van een erg persoonlijke trilogie. Met verhalen over de complexe relatie met haar moeder, over haar grootouders en over haar geboorteland Iran, maakt ze intiem autobiografisch werk en zet ze zichzelf op de kaart als een van de jonge beloftes. Ze onderzoekt in haar werk de uitersten die eigen zijn aan opgroeien tussen twee culturen. Maar ook wat het betekent om vrouw te zijn, wat het verschil is tussen grenzen en vrijheid en hoe ze beïnvloed is door zowel het Oosten als het Westen. Een heerlijke mix van invloeden zien we terug in haar fragmenten. Eén daarvan komt uit de film Salaam Cinema van Moshen Makhmalbaf. De film stelt in vraag of iedereen acteur kan worden en geeft er tegelijkertijd een antwoord op.
Stefan Hertmans is één van onze meest gekoesterde en gelauwerde schrijvers. Hij brak door in 2013 met zijn roman 'Oorlog en terpentijn'. Zijn liefde voor taal gaat verder. Hij geniet ook van wat muzikanten vertellen met hun instrumenten en regisseurs met hun beelden.
Al 50 jaar kijkt Jef Vermassen in de afgrond van de ziel, maar stoppen is voor de 74-jarige strafpleiter geen optie. Er zijn nog te veel belangrijke zaken die hij wil afronden. En er komen er steeds nieuwe bij. Ook de passie waarmee hij zijn vak uitoefent blijft. Gedrevenheid is de kern van het engagement waarmee hij keer op keer zijn zaken bepleit. Slapen, dat lukt minder goed. Hij ligt letterlijk wakker door de grote betrokkenheid die hij voelt bij zijn vak. De bekendste strafpleiter van ons land heeft een fotografisch geheugen en verbaast vriend en vijand met zijn enorme dossierkennis. Duizenden pagina's kent hij tot in de allerkleinste details. Dat maakt van hem een geduchte tegenstander in elke rechtszaal. Vermassen deelt zijn kennis ook in boeken. Zijn eerste ging over daders, het tweede over slachtoffers en nu is er een boek in de maak over psychopaten.
Heel jonge kinderen en hun welzijn, dat is haar grote passie. Het net ontgonnen terrein van vroegkinderlijke ervaringen en wat die later in het leven allemaal teweegbrengen is haar vakgebied. Het feit dat ze rekening houdt met wat baby's ervaren - zelfs nog voor ze geboren zijn - is wat kinderpsychiater Binu Singh uniek maakt.
Als kind was Angelique Van Ombergen al gebeten door wetenschap. Het liefst zat ze met haar neus in een jeugdencyclopedie. Wát er rondom haar gebeurde en waaróm, wilde ze graag weten. Nu werkt ze al enkele jaren voor ESA. Naast wetenschappelijke publicaties probeert ze met haar kinderboeken de volgende generatie enthousiast te maken voor haar passie: de ruimte.
De debuutroman 'De avond is ongemak' van Marieke Lucas Rijneveld sloeg in als een bom. Een nieuw supertalent stond op en kaapte meteen als eerste Nederlandse roman de Booker prize voor vertaalde literatuur. Eerder viel ze ook in de prijzen met haar gedichten. Dichtend en schrijvend timmert ze verder met een geweldig tweede boek als resultaat, 'Mijn lieve Gunsteling'. Pas 30 maar al een lichtende ster aan het literaire firmament.
Rechter Yasmine Kherbache was eerst activiste en advocate, daarna politica en is nu rechter aan het Grondwettelijk Hof. Doorheen haar carrière loopt één rode draad: gepassioneerd opkomen voor rechtvaardigheid.
Peter De Graef rolt door toeval in het acteursvak. Na anderhalf jaar houdt hij het voor bekeken. Lange tijd heeft Peter geen hoge dunk van acteurs. Hij vindt het aanstellers. Pas rond zijn 40ste leert hij het vak echt appreciëren. En hoe. Wanneer hij op een podium staat is dat van hem. In 1998 won hij de belangrijkste Nederlandse theaterprijs, de Louis d'Or, voor zijn rol in 'De wereldverbeteraar'.
Exacte wetenschap was niet een van haar grootste sterktes. Marleen Temmerman was vooral geïnteresseerd in taal, politiek en economie. Toch koos ze op haar 18e voor geneeskunde. Ze wilde per se naar het buitenland om via ontwikkelingswerk iets te doen aan de ongelijkheid in de wereld. Vandaag, vijftig jaar later, is prof. dr. Marleen Temmerman alom bekend als de gynaecologe die zich wereldwijd inzet voor de gezondheid en de rechten van vrouwen.
Tom Lenaerts draait al lang mee in de televisiewereld, toch noemt hij zichzelf een laatbloeier omdat hij pas op zijn 24e besliste om er volledig voor te gaan. Gelukkig maar, want hij heeft de hand in veel van de allerbeste formats uit de televisiegeschiedenis. Wie is er niet benieuwd naar beelden die hem inspireerden?
Het eerste wat opvalt bij strafpleiter Nina Van Eeckhaut is haar ongelofelijk gevoel voor rechtvaardigheid. Van Eeckhaut is het soort advocaat dat echt het verschil wil maken in iemands leven op een kritiek moment. Als dochter van haar vader heeft ze natuurlijk een naam om eer aan te doen. Haar vader heeft 88 assisenprocessen achter de rug wanneer zij aan haar tweede zaak begint. Ondertussen pleit ze zelf al meer dan 20 jaar en is ze van geen kleintje vervaard. Mensen graag zien is essentieel in haar beroep, maar de voortdurende confrontatie met wat mensen elkaar aandoen maakt die liefde niet altijd even makkelijk. Na al die jaren ervaring in ‘droevige zaken’, vaak moord of doodslag, is ze nog altijd niet immuun geworden voor het leed van de nabestaanden. Welke beelden staan op het netvlies van Nina Van Eeckhaut gebrand? En welke verhalen brengt ze mee naar 'Alleen Elvis Blijft Bestaan?
Murielle Victorine Scherre is al bijna twintig jaar lang het hart, het brein en de ruggengraat van La Filled'O. Haar wereldberoemde lingeriemerk vond zijn weg naar Lady Gaga, de vrouw van Nick Cave en onze eigen koningin. Ze werkt ze al lange tijd met alle soorten lichamen en ontwierp een collectie waar ook alle genders zich goed in voelen. Toch blijft het knokken. Murielle weigert de productie naar het buitenland te verkassen of toegevingen te doen op de kwaliteit van haar aanbod. Ambacht, ethiek en elke dag starten vol inspiratie zijn meer waard dan brute winst. Tegen de stroom in roeien vraagt wat van een mens. Maar het zorgt er wel voor dat je perfect weet waar je naartoe wil en voor wie je het allemaal doet. Vandaag schrijft Murielle meer dan ooit haar eigen verhaal. Als ondernemer, als vrouw en als moeder. Mode zit in haar DNA, maar ze wordt ook gevoed door boeken, fotografie, spiritualiteit, film en muziek.
Jongeren geven waar ze recht op hebben, dat is waar Ingrid De Jonghe al heel haar leven voor vecht. Als advocate komt ze regelmatig in contact met jongeren die nergens kunnen aankloppen voor hulp.
Joris Hessels kennen we als het luisterend oor van Vlaanderen. Hij begon als - en is nog steeds - acteur, maar toonde zich de voorbije jaren ook een getalenteerde tv-maker. Als er een rode draad is die zijn programma's met elkaar verbindt, zijn het de grote en kleine verhalen die mensen in zijn handen leggen. Of het nu in de caravan van 'Radio Gaga', op een bankje in 'Gentbrugge' of als taxichauffeur is in 'Taxi Joris': hij is het gedroomde klankbord. Maar wat heeft dit luisterend oor zelf allemaal te vertellen?
Wanneer er iets gebeurd is in het Britse koningshuis of er is een schandaaltje rond de Britse premier klinkt de immer vrolijke stem van Lia Van Bekhoven in onze nieuwsuitzendingen. Lia woont al 46 jaar in Groot-Brittannië en heeft een zeer frisse kijk op het reilen en zeilen van de eilandbewoners. Welk nieuws het ook is, haar kenmerkende licht sarcastische stijl maken haar tot een opmerkelijke journaliste. Dit keer in 'Alleen Elvis blijft bestaan' een stukje Lia van Beckhoven en een stukje United Kingdom.
Het minste wat je van Ish Ait Hamou kan zeggen, is dat hij veelzijdig, getalenteerd, gedreven en het prototype van een selfmade man is. Vlaanderen leert hem kennen als jurylid van het VTM-programma 'So You Think You Can Dance'. Maar dan heeft hij al een heel traject afgelegd als internationaal danser en choreograaf. En hij blijft zichtzelf uitvinden. Momenteel schrijft hij scenario's en verhalen. En wie weet komt er dan toch nog die langspeelfilm. Redenen genoeg om hard uit te kijken naar de beelden die Ish inspireren.
Weinig kantoortijgers hebben een panorama als dat van CEO Jacques Vandermeiren: Hij kijkt uit over een van de grootste havens van Europa. Zijn haven, de haven die hij beheert. Niet dat hij zoveel tijd heeft om uit het raam te turen. De recente fusie van de haven van Antwerpen met die van Zeebrugge brengt hoge verwachtingen met zich mee. En de bocht van fossiele brandstoffen naar groene energie moet snel en grondig gemaakt worden, om de doelstellingen rond een lagere CO2-uitstoot te halen. Maar de wereld strekt zich uit aan zijn voeten en dat brengt een hoop interessante verhalen en inzichten mee.
Marie Vinck speelde op haar tiende haar eerste rol in 'Moeder, waarom leven wij?' Bijna 30 jaar later is ze een gelauwerde actrice en theatermaakster. FC Bergman, het theatergezelschap dat ze in 2008 oprichtte met onder andere haar partner Stef Aerts verovert al snel een plek in het theaterlandschap. Meer nog, met spectaculaire voorstellingen als 'JR' en 'Van den vos' geven ze theater een nieuwe taal, extreem beeldend en poëtisch. Voor Marie leidt het tot samenwerkingen met Ivo Van Hove en zelfs een eigen operaregie. De broosheid van de mens staat centraal in veel van haar projecten. Ze voert een pleidooi voor mildheid en het koesteren van je angsten. '"In het proberen en het falen zit zoveel schoonheid."
Zijn academische carrière - David Van Reybrouck is doctor in de archeologie - ging als een speer. Maar zijn literair debuut, 'De Plaag', maakte duidelijk dat hij nog andere talenten had. Al snel besliste hij om al zijn tijd aan het schrijven te wijden. Klasbakken als Josse De Pauw en Bruno Vanden Broecke brachten zijn toneelteksten tot leven. En in 2010 sloeg 'Congo: Een geschiedenis' in als een bom: waanzinnige verkoopcijfers, de Libris Geschiedenis Prijs én de AKO Literatuurprijs, bovenop een hoop internationale onderscheidingen. Hoewel schrijven hem fundamenteel gelukkig maakt, voelt het als een plicht om op politiek vlak mee aan de alarmbel te trekken. De democratie ligt wereldwijd onder vuur en onze planeet staat in brand. Om maar iets te noemen.
Als kind kijkt hij op naar Michael Jackson en Madonna, nu werkt hij zelf met de grootsten der aarde. Beyonce en Lady Gaga hebben al gedanst op choreografieën van Sidi Larbi Cherkaoui. De lijst van vedetten waar hij ondertussen mee samenwerkt is indrukwekkend, zijn prijzenkast rijkelijk gevuld. Hij richt 'Eastman' op, zijn eigen gezelschap waarmee hij prachtige voorstellingen maakt met invloeden uit de hele wereld. Larbi wil grenzen doen vervagen in zijn werk. Maar veelgevraagd over de hele wereld deelt hij zijn leven op in tijdzones, zodat hij overal kan werken. We zijn meer dan nieuwsgierig naar de verhalen en beelden die hij meebrengt.
Veerle Baetens brengt fragmenten mee die haar jeugd hebben gekleurd, maar ook beelden die haar vandaag inspireren als maker en regisseur. Haar liefde en talent voor muziek, haar eindeloze gave voor transformatie, haar nieuwe film met de Brusselse rapper Zwangere Guy - waar ook Veerles tienerdochter Billie in te zien is - er is meer dan genoeg om over te praten.
Voor het eerst in de geschiedenis van 'Alleen Elvis blijft bestaan' maakt een gast een comeback. Psychiater Dirk De Wachter is intussen 63. Zijn leven meanderde de voorbije jaren verder langs vele bochten. Zowel professioneel als privé stond de tijd niet stil. Dat wil onvermijdelijk zeggen dat er mokerslagen waren, zoals zijn kankerdiagnose, maar ook groot en klein geluk.
'Wake Me Up When It's Over'. Zo heet de show die Alex Agnew schreef toen corona hem van het podium weghield. Er zal niemand wakker geschud moeten worden wanneer hij aanschuift aan de tafel van 'Alleen Elvis'. Hij praat met mateloos enthousiasme over filmscènes, getalenteerde comedians en de muziek die zijn leven kleurde. We krijgen een inkijk in zijn Britse roots, zijn tienerjaren en de iconen waar hij naar opkijkt.
'Kankervaccin'. Met dat veelbelovende buzzword wordt professor Damya Laoui al jarenlang geassocieerd. Ze werkt voor alle duidelijkheid niet aan een vaccin dat ervoor zou zorgen dat je nooit kanker zou krijgen, maar aan een manier om de kans op hervallen en uitzaaiingen te verkleinen. Op de schaarse momenten waarop ze niet aan het werk is, ontspant ze graag met fictiefilms en humoristische tv-series die haar raken of doen schateren van het lachen. We gaan ook even terug naar haar kindertijd en verkennen haar passie voor muziek.
Als frontman van Clouseau is hij al jaren één van de bekendste zangers van Vlaanderen. Weinig andere bands inspireerden zo'n hysterie: tv-maker Paul Jambers wijdde in 1990 een volledige reportage aan de zogenaamde Clouseaumania. Alsof dat nog niet genoeg was, bouwde Koen Wauters gelijktijdig een mooie carrière uit als tv-presentator. Is hij echt zo onvermoeibaar als hij lijkt? Wat hebben zijn avonturen in de Dakar-rally hem geleerd? En hoe kijkt hij naar de bloeiende mediacarrière van zijn dochter, zoveel jaar nadat hij zelf de spotlights in stapte?
Sofie Van de Velde gaat consequent op zoek naar de meerwaarde in het programma 'Stukken van mensen' en ze is voorzitter van de Federation of European Art Galleries. Haar vader, kunstpaus Ronny Van de Velde, stampte één van de meest legendarische galeries van België uit de grond. Zoals dat wel vaker gaat, koos ze initieel voor een heel andere route. Ze volgde als tiener beroepsonderwijs en studeerde daarna voor maatschappelijk assistente. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Vandaag runt ze haar eigen business. En als kunstondernemer geeft ze jonge kunstenaars vleugels, maar ze houdt hen ook stevig met de voeten op de grond. Haar beeldfragmenten liggen dicht bij haar hart: ze staan bol van verbeelding, creativiteit en veerkracht.
'Alleen Elvis blijft bestaan' nodigt doorgaans geen actieve politici uit. Maar toen Guy Verhofstadt aankondigde dat hij geen nieuw mandaat ambieert in 2024, spitsten wij onze oren. Hij legde een indrukwekkend parcours af, al waren er natuurlijk - hoe kan het anders - de nodige obstakels, scherpe kritiek en omstreden dossiers. Tijd voor een stevig gesprek met de voormalige premier.
Heel het land leerde Elodie Ouédraogo kennen toen ze het Belgische estafetteteam mee de geschiedenis in knalde. Op het wereldkampioenschap in het Japanse Osaka, in 2007, scoorde het team een nationaal record en een bronzen medaille.
Herman Van Goethem is jurist: hij doctoreerde in de rechten in 1987. Daarnaast is hij ook historicus, met een focus op de WOII. En u kan hem kennen als auteur van o.a. '1942. Het jaar van de stilte'. Sinds 2016 is hij rector aan de Universiteit van Antwerpen. Welke stenen wil hij verleggen aan de universiteit? Wat wil hij meegeven aan zijn vier kinderen en aan zijn kleinkinderen? En welke beelden zijn op zijn netvlies gebrand?
Het voorbije jaar toerde zangeres Charlotte Adigéry onvermoeibaar door Europa en Amerika. Dat had alles te maken met 'Topical Dancer'. Een heel straf debuut. De muziekpers is laaiend over het creatieve universum dat ze creëert, tot en met de podiumlooks toe. Wat ze de volgende jaren nog voor elkaar wil krijgen kom je te weten in de tiende en laatste 'Alleen Elvis blijft bestaan'.
