Bettine, bloed, zweet en tranen

Topsporters zoeken de grenzen op om tot grootse prestaties te komen. Tafeltenniskampioene Bettine Vriesekoop zocht de grenzen op en ging er overheen. Mentaal, door zich jarenlang de wet te laten voorschrijven door haar dominante coach Gerard Bakker. En fysiek, door zichzelf jaar in jaar uit af te beulen. Kotsend achter de tafel, bloed in de schoenen, zo veel gewicht te verliezen dat je twee weken geen ontlasting meer hebt. En dat met maar één doel: de beste zijn. Het strakke regime heeft resultaat: Vriesekoop groeit uit tot de beste van Europa in 1982 en 1992. Tijdens de Olympische Spelen van 1988 in Seoul plaatst Vriesekoop zich voor de kwartfinales. Coach Gerard Bakker is ondanks de winst ontevreden over haar spel en brandt haar helemaal af. Dat is voor Vriesekoop het breekpunt. Ze verliest de kwartfinale en stopt met tafeltennis. De intense relatie Vriesekoop/Bakker slaat om in een afstandelijke. Er wordt zelfs een contract opgesteld waarbij Bakker belooft uit de buurt van Bettine te blijven als zij in interviews het verleden zal laten rusten. Maar Bettine kan de sport niet de rug toekeren. Ze keert terug in het tafeltenniscircuit en wordt in 1992 zelfs weer Europees kampioen. We gaan terug naar Peking met de tweevoudig Nederlands Sportvrouw van het Jaar. In het Mekka van het tafeltennis doorstond ze in 1980 als meisje van 18 een zware, twee maanden durende trainingsstage. Een erbarmelijk avontuur waar ze 12 kilo gewicht verloor en vele tranen moest laten uit heimwee naar Hazerswoude. Eenmaal terug in Nederland won ze alle grote Europese prijzen op tafeltennisgebied en versloeg ze in 1982 zelfs de Chinezen. Tot op de dag van vandaag hebben Bakker en Vriesekoop zich niet verzoend.